na dach tramwaju i pozalepiał <br>angielskim plasterkiem przetarte części drutu.<br><br>Wszystkie te zabiegi trwały nie więcej niż dziesięć <br>minut.<br><br>- Gotowe! - rzekł pan Kleks - można jechać!<br><br>Po tych słowach motorniczy, wyleczony przez pana Kleksa, z wesołym <br>uśmiechem wskoczył na pomost, zakręcił korbą i tramwaj <br>potoczył się lekko po szynach, jak gdyby tylko co wyszedł <br>z fabryki. Po naprawieniu tramwaju wróciliśmy do domu, śpiewając <br>po drodze marsza Akademii pana Kleksa.<br><br>W kilka dni później widziałem jeszcze raz, jak pan Kleks, <br>mówiąc jego słowami, wysłał oko na oględziny.<br><br>Leżeliśmy wówczas wszyscy razem w parku nad stawem i zapisywaliśmy <br>w zeszytach kwakanie żab. Pan Kleks nauczył