mgłą - ujrzałem <br>przed sobą rozwartą czerwoną paszczę króla wilków.<br><br>Co działo się potem - nie wiem. Gdy odzyskałem przytomność, <br>rodzice moi już nie żyli, wilki grasowały w pałacu, <br>a ja leżałem na posadzce przywalony odłamkami krzeseł <br>i wszelkiego rodzaju sprzętów. Głowę miałem <br>potłuczoną. Wzywałem pomocy, ale z ust moich wydobywały <br>się tylko końcówki wyrazów. Pozostało mi to już <br>zresztą na zawsze.<br><br>Rozważając rozpaczliwe moje położenie, zrozumiałem, <br>że ocalałem jedynie dzięki temu, iż zostałem przywalony <br>połamanymi sprzętami.<br><br>"Co tu począć? - myślałem. - Jak wydostać <br>się z tego piekła? O Boże, Boże! Gdyby można <br>było być ptakiem i ulecieć stąd dokądkolwiek!"<br><br>I nagle przypomniała mi