dzięki przystosowaniu do odżywiania się planktonem. W oligoceńskich łupkach menilitowych Karpat są one najpospolitszymi skamieniałościami.<br>Ustawiona przy otwartym pysku niemal poprzecznie do osi ciała, kość szczękowa nie mogła skutecznie służyć swoimi zębami do chwytania. Zastąpić jąmusiała maleńka praemaxilla, zajmująca początkowo jedynie wierzchołek pyska. W toku ewolucji rozrastała się stopniowo ku tyłowi, całkowicie wypierając w końcu maxillae z krawędzi szczęki (ryc. 10.4). Początkowe stadium tego procesu rozpoznawalne jest u ryb formacji Santana, zaawansowanie cechuje Sardinioides z cenomanu Libanu, najstarszego przedstawiciela linii głębinowych Myctophidae. Ryby te, znane między innymi z batypelagicznych oligoceńskich zespołów fliszu karpackiego, cechuje wtórny zanik pęcherza pławnego i rozwój