gdy nagle zjawia się Panfil, rozsrożony, absolutny służbista. Udaje, że nie rozumie znaków porozumiewawczych Polka, ujada głośno, z przewrotną intencją, wyraźnie sygnalizując obecność obcego.<br>Pani Linsrumowa podnosi głowę znad roboty, patrzy w stronę cieśniny, w której kryje się Polek.<br>- Milcz ty, padawalnia, rozbreszył się raptem - mówi, lekceważąc czujność Panfila.<br>Polek tymczasem wykonuje wiele gestów mimicznych, które mają na celu udobruchanie psa. Gwałtownymi ruchami rąk obiecuje mu wolność zupełną i ciekawe wycieczki, ofiarowuje kość piękną i pieszczoty. Pies przyjmuje to z jawnym cynizmem. Niby to słucha i uważa, jednak ciągle jeszcze warczy, łomoce ogonem o ziemię, skowyczy z pogróżką. Więc Polek składa