westfalu D przez Archaeothyris) (ryc. 13.12). Sam Hylonomus zdaje się być potomkiem gałęzi Anthracosauria, znanej od wizenu. Czy antrakozaury można zaliczyć do gadów, czy też lepiej pozostawić je wśród płazów, jest przedmiotem sporów wśród fachowców, których uwaga skupia się na budowie ucha, zapewne skonstruowanego odmiennie u przodków gadów niż u właściwych płazów. Pośrednim argumentem za lądowym trybem życia Hylonomus jest stosunkowo częste występowanie jego bezpośrednich potomków w leśnych zespołach późnego karbonu Nowej Szkocji, a ubóstwo w równowiekowych bagiennych osadach Ohio (Linton) i Czech (NyrĄany). Podobnie zdaje się świadczyć bliskość składu zespołów tych pierwotnych gadów znanych z amerykańskiej i europejskiej części