jednak już nie był sam, lecz w asyście policjanta oraz dozorcy. I nie był już nagi, a odziany w ubranie pożyczone mu wcześniej przez litościwego dozorcę. Ten zaś tak długo walił do drzwi, że wreszcie dobudził zmęczonych małżonków T. Oczywiście już cały dom wiedział, co się wydarzyło. Wcześniej mieszkańcy mieli ubaw jedynie z gołego faceta w klatce. Teraz ten sam tłumek gapiów solidarnie współczuł biedakowi, paskudnie wykorzystanemu przez tych rozpustników T., będących czarną plamą na honorze lokatorskiej społeczności.<br>W pierwszej chwili czarną plamę w pamięci miała sama Wiola, która jeszcze zaspana twierdziła, że do żadnego &lt;q&gt;"incydentu"&lt;/&gt; z uwięzieniem nie doszło, że