spowiednik jest uchem Bożego Miłosierdzia, zapomina o grzeszniku i grzechu... i zawsze darowuje... Ja tu sobie żartowałem, a Gerta zaraz na poważnie... Po co to? <br>Gerta, nie ugłaskana, idzie w stronę kuchni. Odwróci się. <br>- Czy wobec tego mogę podać piwo markowe... z Gasthauzu? <br>Śmiech proboszcza. Patrzy na Hansa, nie ukrywając ubawienia. <br>- Oczywiście... Pan docent oceni ten gest, tym bardziej że i on, i ja... my tu obcy. Nas cieszy, że tutejsi nas po ludzku traktują. Prawda? <br>- I do Hansa oko wesoło przymruży. <br>Piwo pasowało do pieczeni. Tradycyjna kawa w bibliotece sprzyjała zadumie. Hans patrzy na księdza, urzeczony jego przyjaznym dozowaniem przekory