i Londynie. Pracował w galeriach, przy budowaniu instalacji i wystaw. Zarówno dla niego, jak i dla Micole angielski jest drugim językiem. Max, im dłużej nie mówił po polsku, tym lepiej czuł się w angielskim. Powoli zaczynał nawet myśleć w tym języku. Trochę go to denerwuje, bo jego słownik jest zbyt ubogi, żeby mógł o wszystkim myśleć. <br>Brian, zadziwiony abstynencją Maxa, zaczyna z nim rozmawiać. Jemu akurat nie miał ochoty opowiadać historii Zosi, ale on też woli mówić niż słuchać. W Stanach Zjednoczonych podobno był menedżerem restauracji. Potem pracował w Londynie, a wreszcie przeniósł się do Turcji. W Stambule prowadził sklep z