napięte mięśnie jej twarzy. Po skończonym zabiegu przykrywam ją kołdrą i chowam niebieską butelkę do walizki. Dziękuje mi wylewnie, uśmiechając się z wyraźną ulgą, czyżby jej pomogło? Jest bardzo pobożna. Codziennie rano budzi mnie ten sam obrządek. Poprzedzany delikatnym dźwiękiem dzwonka wchodzi do kajuty ksiądz w towarzystwie dwóch starszych, kwiecisto ubranych kobiet. Otaczają łóżko Amerykanki. Ksiądz pochyla się i udziela jej komunii, wychodzi. Kobiety pozostają klęcząc i śpiewnie po angielsku odmawiają litanię. Obserwuję je spod naciągniętej na głowę kołdry. Udaję, że śpię, nie chcę przyciągać ich życzliwej uwagi, wyjaśnienia w języku angielskim sprawiają mi zbyt wiele trudu. Czekam nieruchomo, aż wyjdą