mu w tłumieniu powstania i ściganiu jego przywódców.<br>Upadek rewolty paryskiej umożliwił władzom zdecydowane wystąpienie przeciwko mieszkańcom &lt;name type="place"&gt;Rouen&lt;/&gt;, których ukarano zniesieniem samorządu i ustanowieniem w mieście królewskiego &lt;foreign lang="fr"&gt;bajlifa&lt;/&gt; (namiestnika). Niezadowolenie ludności wystąpiło jaskrawo również i na południu. Ucisk podatkowy doprowadził do rozruchów w &lt;name type="place"&gt;Béziers&lt;/&gt; (1381), przy tym zbuntowana biedota niejednokrotnie uchodziła w lasy, prowadząc regularną walkę partyzancką z administracją królewską. Jej uczestników nazywano popularnie &lt;foreign lang="fr"&gt;les touchins&lt;/&gt; (od &lt;foreign lang="fr"&gt;touche&lt;/&gt; - zarośla). Do rozruchów doszło także we Flandrii, gdzie lud Gandawy pod wodzą &lt;name type="person"&gt;Filipa van Artevelde&lt;/&gt; wystąpił przeciwko miejscowemu hrabiemu i popierającemu go patrycjatowi. Trzeba tam było jeszcze raz odwołać się do pomocy feudałów