o stogach, a nie śmieli wyrazić wątpliwości, że tylu ludzi tam się razem ukryło.<br><br>Ulicy Mickiewicza tym razem nie poznałam. Nie rosło tam ani jedno drzewo. Nie było już też chodników. I nie nazywała się Mickiewicza. Poszliśmy w stronę grabiny, patrzymy, grabiny też nie ma. Ani jedno drzewo się nie uchowało w Horochowie. Poprowadziłam Eda i Steve'a, żeby pokazać im rzekę. Patrzymy, nie ma rzeki. Ani sitowia. Żadnego śladu. I nikt nic nie wie. Jak w Heidelbergu. Przed domem - po ogrodzie ni śladu - zrobiło się zbiegowisko, więc Steve skręcił za róg, żeby stamtąd fotografować. Nagle podjechała wagonetka. Dwóch mundurowych chwyciło go