Typ tekstu: Książka
Autor: Bojarska Teresa
Tytuł: Świtanie, przemijanie
Rok wydania: 1996
Rok powstania: 1980
pani Surmowa. Ja się do niczego nie mieszam. Zresztą my chyba też zabierzemy się z wami, jak myślisz, Kaziu?
- Nie wiem, co z Władeczkiem. Nigdzie się stąd nie ruszę, póki Synuś nie ściągnie.
- Synuś zawsze sobie poradzi, taki energiczny chłopiec - oponowała żona.
Ale mąż tym razem przestał być posłuszny.
- Zostanę - uciął dyskusję.
- Nie jestem pewien, czy mam prawo wydać państwu konie, uprząż, sanki. Radziecki pułkownik powiedział, że odpowiadam za wszystko. Oskarżą mnie o kradzież mienia - wahał się Surma.
- To przecież własność pana Borowskiego, co do niej Rosjanom? Dziedzic nie miałby nic przeciwko temu, abym się ratował, ja i moja narzeczona - rozzłościł
pani Surmowa. Ja się do niczego nie mieszam. Zresztą my chyba też zabierzemy się z wami, jak myślisz, Kaziu?<br> - Nie wiem, co z Władeczkiem. Nigdzie się stąd nie ruszę, póki Synuś nie ściągnie.<br> - Synuś zawsze sobie poradzi, taki energiczny chłopiec - oponowała żona.<br> Ale mąż tym razem przestał być posłuszny.<br> - Zostanę - uciął dyskusję.<br> - Nie jestem pewien, czy mam prawo wydać państwu konie, uprząż, sanki. Radziecki pułkownik powiedział, że odpowiadam za wszystko. Oskarżą mnie o kradzież mienia - wahał się Surma.<br> - To przecież własność pana Borowskiego, co do niej Rosjanom? Dziedzic nie miałby nic przeciwko temu, abym się ratował, ja i moja narzeczona - rozzłościł
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego