wrażenie, że w ogóle nie czuje się kobietą upadłą, przez warunki socjalne zmuszoną kupczyć swym ciałem. Przeciwnie, czyniła to wszystko z uśmiechem i pewnego rodzaju zamiłowaniem, zupełnie pozbawionym poczucia niższości i krzywdy. Była wyraźnie miłośniczką dobrze wykonanej roboty, choć me wyczerpanie przyjęła bez przykrości i czując się zwolnioną z najbardziej uciążliwego ze swych obowiązków, okazywała mi za to zainteresowanie i swego rodzaju czułość. Ta czułość szczególnie mnie wzruszyła i rzucałem na jej twarde piersi stufrankowe banknoty jak jaki carski oficer z radzieckich filmów, bo przecież ubzdurałem sobie, że pieniądze nie przedstawiają dla mnie już żadnej wartości. To wzmogło jeszcze czułość Violetty