Typ tekstu: Książka
Tytuł: Sporne sprawy polskiej literatury współczesnej
Rok: 1998
Tytuł: Sporne sprawy polskiej literatury współczesnej
Rok: 1998
mrówkowca...:
Dla Białoszewskiego miarą istnienia był wyłącznie człowiek. Nikt w literaturze polskiej nie posuwa się aż tak daleko, tak konsekwentnie, w przedstawianiu odsłoniętego ja - wystawionego na wszystkie ludzkie pokusy i ograniczenia zarówno materii, jak ducha. Kondycja ludzka go jednak niekiedy męczyła: role narzucone przez tradycję, niedoskonałość świata i własną słabość, uciążliwość choroby serca. Wszystko wydawało mu się już tylko przymusem, bycie człowiekiem także. Z wiersza Klapa z cyklu Podstarzałość:
Ograniczenie człowieka w ciele - opisywał to często, wzbudzając niejednokrotnie oburzenie tej części publiczności, która spodziewa się po poezji stereotypowego "czystego piękna". Bo jak, na przykład, można pisać o sztucznych zębach? A Białoszewski
Dla Białoszewskiego miarą istnienia był wyłącznie człowiek. Nikt w literaturze polskiej nie posuwa się aż tak daleko, tak konsekwentnie, w przedstawianiu odsłoniętego ja - wystawionego na wszystkie ludzkie pokusy i ograniczenia zarówno materii, jak ducha. Kondycja ludzka go jednak niekiedy męczyła: role narzucone przez tradycję, niedoskonałość świata i własną słabość, uciążliwość choroby serca. Wszystko wydawało mu się już tylko przymusem, bycie człowiekiem także. Z wiersza Klapa z cyklu Podstarzałość:
Ograniczenie człowieka w ciele - opisywał to często, wzbudzając niejednokrotnie oburzenie tej części publiczności, która spodziewa się po poezji stereotypowego "czystego piękna". Bo jak, na przykład, można pisać o sztucznych zębach? A Białoszewski
mrówkowca...: <br><gap><br> Dla Białoszewskiego miarą istnienia był wyłącznie człowiek. Nikt w literaturze polskiej nie posuwa się aż tak daleko, tak konsekwentnie, w przedstawianiu odsłoniętego ja - wystawionego na wszystkie ludzkie pokusy i ograniczenia zarówno materii, jak ducha. Kondycja ludzka go jednak niekiedy męczyła: role narzucone przez tradycję, niedoskonałość świata i własną słabość, uciążliwość choroby serca. Wszystko wydawało mu się już tylko przymusem, bycie człowiekiem także. Z wiersza Klapa z cyklu Podstarzałość: <br><gap><br> Ograniczenie człowieka w ciele - opisywał to często, wzbudzając niejednokrotnie oburzenie tej części publiczności, która spodziewa się po poezji stereotypowego "czystego piękna". Bo jak, na przykład, można pisać o sztucznych zębach? A Białoszewski
