cień smutku i tylko kąciki ust zdradzały melancholijny uśmiech.<br>- Wróciłeś? - powiedziała niemal szeptem.<br>- Wróciłem. Kazałaś czekać - czekałem.<br>- Wierzyłam, że żyjesz... Musiałeś okropnie wycierpieć...<br>- Wszystko minęło. Myśl o tobie dodawała mi sił do przetrwania.<br>Pozwoliła mi się objąć i z westchnieniem przytuliła głowę do mojej piersi. Poczułem, jak serce we mnie ucicha i pierwszy raz odpoczywa po latach niepokoju i udręki.<br>Wszystko stało się proste, naturalne i zrozumiałe.<br>- Cieszę się, że nie jesteś już taki roztrzęsiony, rozdygotany jak dawniej. Bałam się ciebie. Czy wiesz, że byłeś nieznośny? Nie mogłam przecież kochać szaleńca.<br>- A teraz?<br>Klara spojrzała na mnie i w jej oczach