każda minuta ceremonii wydała mi się wiecznością. Niestety, musiałem doczekać końca i przyjąć kondolencje od starych krawców, wdów po krawcach, panny Marioli oraz sąsiadek ze Skolimowa. Podeszła też do mnie pani Janina. Rzuciłem wszystkich i odciągnąłem ją daleko, między groby.<br>- Boże, jak ja się cieszę! - zawołałem.<br>- Tu nie miejsce na uciechę, panie Janku.<br>- Matka już dawno straciła łączność ze światem. To dla niej ulga. Pani przyjechała z wizytą?<br>- Wróciłam na stałe. Pochowałam przyjaciółkę i wróciłam. W gazecie przeczytałam nekrolog pańskiej matki i przyszłam, by pana spotkać.<br>Wyglądała na młodszą niż dawniej. Może pomogły tu ładny płaszczyk, ładne buty czy kolorowa apaszka