i sugerowana przez władzę państwową, gdy człowieka spotka niezwykłe zmartwienie, nie dający się przezwyciężyć dopust losu, gdy samobójstwo chroni człowieka przed hańbą skrajnego nieszczęścia i nędzy.<br><br>Epikur i epikurejczycy wychodzą z założenia o nieingerencji boskiej w sprawy człowieka, który jest wolny i żyje dla własnej przyjemności - może zatem podjąć decyzję ucieczki od życia, jeśli przestało go ono cieszyć i interesować. Stoa głosiła, że zasadniczym warunkiem wolności człowieka jest dokonywanie swobodnego wyboru między życiem a śmiercią. Stoicy dopuszczali samozniszczenie zawsze gdy stanowiło ucieczkę przed cierpieniem lub wyniszczającą chorobą. Ich hasło to: "wolno umierać temu, komu życie nie odpowiada". Cynicy wręcz gloryfikowali samobójstwo