Nie pokazywali jednak wszystkiego na ekranie - materiał montowali tak, by poruszyć wyobraźnię widza (np. w filmie petrel zabija młodego pingwina, którego później zjada, ale widz widzi tylko zakrwawiony dziób zabójcy). Ranne ptaki, nawet jeżeli miały swoją "rolę" w filmie, otrzymywały później pomoc. W jednej ze scen sieweczka ze złamanym skrzydłem ucieka przed wygłodniałymi krabami. Po pogoni skorupiaki pożerają ofiarę. Taki finał przestawiono w filmie, ale w rzeczywistości operatorzy rzucili krabom kawałek mięsa, a ptaka uratowali. Po "Mikrokosmosie" ludzie podobno częściej patrzą pod nogi, kiedy chodzą po trawie, aby nie rozdeptać któregoś z bohaterów naszego filmu" - mówią Dominique Gentil i Philippe Garguil