chroniąc je przed blaskiem. słońca, i wpatrywał się uparcie w tę stronę, w której park łączył się z rzadkim lasem, odgrodzony od niego dość wysokim parkanem &lt;page nr=126&gt;.<br> Człowiek jakiś przesadził ów parkan i potykając się na nierównościach gruntu biegł szybko. Jeszcze chwila, a zapadnie między drzewa.<br>- Malarz! - krzyknął Adaś. - Ale dlaczego ucieka?<br>Nie czekając, aż dwaj bracia odkrzykną mu słowami zdumienia, pobiegł ku dworowi, wołając z daleka:<br>- Panno Wando! Panno Wando!<br>- Jestem! - odezwała się dziewczyna z głębi domu. - Gdzie on? - pytał Adaś zdyszany.<br>- Nie wiem... Tu go nie było!<br>- Więc to on... Uciekł... Nie wchodził z pewnością do pokoju ojca?<br>- Z wszelką