ale prysło niczym bańka mydlana, gdy zaspałam na pracownię radiową. Szczegół, że do Radia Wrocław mam zaledwie pięć kroków. Rzuciłam upierdliwie dzwoniącym budzikiem w komórce, by zdrzemnąć się jeszcze moment. I tak pospalam sobie jeszcze dwie godzinki w czule obejmujących mnie ramionach męża. Nie miałam najmniejszej ochoty na siedzenie w uczelnianych murach, więc po krótkiej namowie, wyruszyliśmy do Sobótki. <br>Fajnie było wspinać się na szczyt ze świadomością, że podczas gdy my cieszymy się słoneczkiem, delikatnym powiewem wiatru okalającym nasze twarze i urokami natury, gdzieś tam na obrzeżach miasta tłum znajomych ludków siedzi sztywno w niewygodnych aulach . Widoczki cudne, choć trochę ograniczone