pranie! - wszyscy wrzeszczeli i śmiali się chórem. Takie wyścigi z czasem zdarzały się w sierocińcu często. Zwłaszcza, gdy siostry dla urozmaicenia <orig>nawarkowego</> menu zaczynały karmić nas brukwią lub gdy ktoś przywlókł do sierocińca czerwonkę. Gdy znalazłem się w lesie dostatecznie głęboko i poczułem się bezpieczny, usiadłem na pieńku i rozpocząłem ucztę. Jadłem i jadłem. Źle w pośpiechu pogryzione kęsy łykane łapczywie rozsadzały mi przełyk. Na koniec zagryzłem sztucznym miodem. I tak mi było dobrze. Położyłem się na mchu i marzyłem, że kiedyś skończy się wojna i wrócimy do Lwowa to będę codziennie tak się napychał. Trzeba było wracać, żeby nie zaczęli