bywają explicite werbalnie formułowane. Najczęściej funkcjonują jako pewne "oczywistości" grupowe, które dopiero obserwator może odkryć i nazwać.<br><br>Norma otwartości narzuca się niejako sama przez się i w zasadzie obowiązuje we wszystkich grupach, sam jednak sposób przejawiania się tej otwartości może ulegać różnym "regulacjom". Tak więc na przykład w grupie INDYWIDUALISTÓW uczucia należało wyrażać w sposób powściągliwy i stonowany, a wśród ZŁĄCZONYCH PRZESZŁOŚCIĄ wolno było ostentacyjnie płakać, ale złość czy gniew należało wyrażać ostrożnie.<br><br>Różnie bywa "normowany" stosunek do dewiantów. U DEMOKRATYCZNYCH CENTRALISTÓW na przykład grupa rozpoczęła "otorbianie" dewianta (Donaty),A WSPÓLNOTOWCY do końca dokonywali ogromnych wysiłków, by dewianta (Asię) zasymilować.<br><br>Konieczne