Bogna czuje wzrok Rottweilera na swoich bezradnych dłoniach i zimny pot na plecach.<br>Uczucie technicznego zapóźnienia ćmi pod skórą, mimo przystosowania do obowiązków i najnowocześniejszych biurowych urządzeń. Dziedziny wprawdzie przez Bognę oswojonej, jednak wciąż jeszcze trochę obcej, nie zastanej przez nią jak pomoc prostsze, znane od zawsze. Tych nie zastanych, uczyła się od a-be-ce pod presją utknięcia na zawsze w przeszłości, która jeszcze nie tak dawno była jej dniem dzisiejszym. Teraz podejrzewa, że incydent ze znikającymi dostawami to sprawdzian jej kwalifikacji wymyślony przez Rottweilera. I dopiero po chwili uświadamia sobie, że przed chwilą on mówił o dostawie, nie o