ciemność widzę uśmiech Wujasa.<br> - Wdechowo jest - mówię trochę wbrew sobie i za chwilę żałuję tego młodzieżowego żargonu, bo wydaje mi się, że mimo uśmiechu na twarzy Wujek właśnie oddawał się modlitwie.<br> Karol jakby otrząsa się i mówi:<br> - Wiesz, Andrzeju, te chwile z wami to wielki dar dla mnie. To, że udaje mi się czasem wyrwać z kurii na parę choćby dni, jak teraz, i popływać trochę po jeziorach, pogadać z normalnymi ludźmi, ma dla mnie wielkie znaczenie. I naprawdę dziękuję ci za dzisiejsze ognisko. <br>Nie daje mi czasu na odpowiedź i zaczyna najpierw klasycznym, a potem kraulem oddalać się w kierunku