wywierana na jednostkę przez wspólnotę niezdolną do działania w warunkach różnicy zdań. Wydaje się, że Thietmar to na swój sposób rozumiał. Podobnie jak Prokop z Cezarei, gdy pisał o Antach, Thietmar odnotował rzecz ciekawą i dziwną dla cywilizowanego obserwatora: oto Lucicy nie mają żadnego władcy. Aby wyjaśnić, jak mimo to udaje im się podejmować i realizować decyzje, zajął się Thietmar mechanizmem funkcjonowania wiecu. Jednomyślność wiecowych postanowień (unanimi consilio in placito suimet necessaria discucientes) łączył kronikarz logicznie z powszechną zgodą w działaniu dla ich realizacji (in rebus efficiendis omnes concordant). Powszechna zgoda była warunkiem skuteczności, ponieważ organizacja plemienna, w odróżnieniu od państwa