cieszy się wielką estymą w krajach arabskich. Na początku 1958 roku zdawało się, że nic nie stanie na przeszkodzie realizacji jego wielkiej wizji: Egipt zawarł unię z Syrią, miesiąc później przyłączył się Jemen Północny. Trudno jest, oczywiście, prowadzić wspólną politykę gospodarczą krajom położonym tak daleko od siebie, lecz początkowo się udawało. Naser liczył zresztą, że wkrótce do unii przystąpią inne kraje i powstanie jedno potężne państwo arabskie. Niestety, nic z tego nie wyszło, bo obce mocarstwa zaczęły nam bruździć; zjednoczenie świata arabskiego nie było im na rękę. Dlatego unia rozpadła się po zaledwie trzech latach; pozostała po niej tylko oficjalna nazwa