że nie może być jednocześnie mowy o żadnym ekshibicjonizmie. Literatura wszak zawsze domaga się określonego, doszlifowanego kształtu i oferuje jedynie zapośredniczoną wersję rozmowy z czytelnikiem. "Tylko nie wyznania" - zarzeka się poeta w wierszu "Przepis" - gdyż "zanadto ceni styl". Literatura, nawet ta chcąca mówić "wprost", jednak zawsze jest swoistego rodzaju grą, udawaniem. Jest mową umowną, z regułami, które należy rozpoznać.<br><br>"To" stanowi wielką afirmację świata w jego złożoności. Cykl wierszy pod wspólnym tytułem "O!", inspirowany malarstwem, przynosi najpełniejszą egzemplifikację zachwytu. Rzecz jasna nie jest autor "Rodzinnej Europy" naiwnym obserwatorem i chwalcą rzeczywistości. Nie odwołuje się do patronatu św. Franciszka, tylko raczej do