wolno. Na niebie świeci tyle gwiazd. Poprzez zamknięte powieki widzę, jak jedna z nich spada, i zaciskając szybko palce wypowiadam to życzenie.<br>Sierpień W nocy sufit skrzypiał i moje łóżko kołysało się mocno.<br>Budziłam się z pocierpniętymi rękoma, siadałam na łóżku i wyglądałam przez okno. Morze było granatowe, ciemne fale uderzały o bok statku, czułam na twarzy ich wilgotny dotyk. 0 świcie małe okno poczerwieniało, stało się zupełnie pomarańczowe. Podniosłam się. Na horyzoncie widać było siną smużkę lądu. Poczułam się Kolumbem, ale to była tylko Kopenhaga. Zbliżaliśmy się szybko.<br>Szara ściana lasu pozieleniała, poprzez gałęzie prześwitywały białe domy z czerwonymi dachami