mam zamiaru roztaczać przed tobą smutnej epopei klęski. Inni opisali ją lepiej, niż ja bym to potrafił.<br>Nie chciałem iść do niewoli. Udało mi się zamienić mundur na cywilne ubranie i po wielu tarapatach dotrzeć do mego stryja, który dzierżawił nieduży folwark pod Miechowem. Tam zaszyłem się na trzy lata, udzielając pomocy lekarskiej okolicznym mieszkańcom. Potem jednak bezczynność zaczęła mi ciążyć. Zrezygnowałem z bezpieczeństwa osobistego i w trzecim roku okupacji wróciłem do Warszawy, gdzie znowu mogłem poświęcić się chirurgii.<br>Wiem, Agnieszko, że te prozaiczne szczegóły mego życiorysu są nudne. Przepraszam. Przechodzę do właściwego tematu.<br>Jednego dnia wstąpiłem do pewnego baru kawowego na