spłowiała chusta.<br> Załamałem ręce.<br> To było takie kruche stworzenie.<br> Kryła ból pod zamkniętymi powiekami.<br> Kopnął ją świeżo przywieziony pacjent, który na wolności ciachnął<br>sobie żyły na przegubach.<br> Schyliła się nad nim podając mu lekarstwo.<br> Ponoć jakiś inżynier architekt.<br> Otóż nikt mi nie udowodni, że nie mam racji.<br> W chorobie psychicznej ujawnia się cała natura człowieka.<br> Każdy choruje tym, czym jest.<br> I dlatego łże, kiedy potem zasłania się mówiąc, że nie wie, co<br>czynił.<br> Był poczytalny w swojej niepoczytalności.<br> Można dla niego znaleźć sto usprawiedliwień, ale nie zmieni to w<br>niczym postaci rzeczy.<br> Uderzyć, kopnąć kobietę w brzuch!<br> To nikczemność.<br> Dlatego ów