Semja klęczała, jak przystoi nowej <br>słudze, lecz spod zasłony przyglądała się Izaakowi krytycznie.<br>- Izaaku synu Ab-Rahama - rzekł Elizer - oto jest Rebeka, panna, żona twoja, <br>z krwi stryja twego, Nachora syna Tarego...<br>- Zowią cię Rebeka? - zapytał Izaak i nagle, nie wiedzieć czemu, roześmiali <br>się oboje jak dzieci. - Pójdź, Rebeko - dodał, ujmując dłoń narzeczonej. - Pójdziemy <br>do ojca mojego, który czeka na nas.<br><br>Kiedy nadeszła pora, aby Ab-Raham syt dni połączył się z ojcami swoimi, Izaak <br>posłał po brata swego przyrodniego, Ismaela, naczelnika plemienia wojowników <br>z pustyni, żeby przyszedł pożegnać ojca. Ismael przywiódł ze sobą trzech synów, <br>których imiona były: Nabajot, Kedar