brakiem literatury polskiej we Francji, pracę ukończył i ogłosił w 1941. Ukazała się ona jako teza doktorska. Drukowano ją w &lt;orig&gt;zonie&lt;/&gt; okupowanej, a obrona pracy miała się odbyć w tzw. &lt;orig&gt;zonie&lt;/&gt; wolnej (Petaina) w Lyonie 8 sierpnia 1941. Potrzebne do przewodu egzemplarze przewieziono w koszu z bielizną przez granicę, reszta ujrzała światło dzienne dopiero po wojnie. W chwili, gdy książka Joberta się ukazała, archiwum oświecenia już nie istniało - spłonęło od bomb niemieckich - toteż stała się ona nieocenionym zastępczym źródłem. Przetłumaczono ją na polski i opatrzono obszernym wstępem prof. Barycza ("Komisja Edukacji Narodowej w Polsce (1773-1794), Ossolineum 1979).<br>W czasie okupacji Jobert brał