przechwytują one większą część realnego dochodu niż w alternatywnych warunkach niższej inflacji oraz odmiennych relacji cen i kosztów.<br><br>Opór - niekiedy z pełną determinacją - przeciwko strukturalnym posunięciom antyinflacyjnym bierze się stąd, że wiele środowisk i eksponentów ich interesów (od działaczy związkowych do ministrów włącznie) nie jest w stanie wspierać polityki makroekonomicznej ukierunkowanej na stabilizację całego układu gospodarczego. Uważają oni, że ich misja polega raczej na pozyskiwaniu jak największej ilości środków finansowych - najlepiej z budżetu państwa bezpośrednio lub też pośrednio poprzez tzw. tanie kredyty, za które później przychodzi drogo płacić nam wszystkim, bo do tego prowadzi inflacja. Troska o równowagę systemu finansów publicznych