tak przez sekundę, bo zapałka zaraz zgasła, ale to była najładniejsza chwila mojego życia, Panie Profesorze. Nigdy już więcej tak na mnie nie patrzyła kobieta. I od razu pomyślałem z rozpaczą, że przecież ona patrzy na mnie, a widzi kogoś zupełnie innego.<br>Wkrótce ludzie poczęli się wymykać na ulicę. Otarłem ukradkiem łzę, pocałowałem po raz ostatni Basię i wyszliśmy do bramy.<br>- Uważajcie, bo jeszcze łapią - powiedział ktoś w ciemności. - Aleje obstawione do mostu.<br>- Ale ja muszę jechać na Żoliborz! - zawołała Basia.<br>- Nie pojedziesz! - zdecydowałem. - Chyba masz tu gdzie przenocować? Odprowadzę cię.<br>- Muszę być jak najszybciej na Żoliborzu - odparła stanowczo.<br>- Jeżeli cię