mu źle. Kochała go. I wiedziała, że on ją kocha. Nie dlatego musieli się rozstać, że jedno z nich ochłodło w swoich uczuciach. Wewnętrzna zgoda Eweliny na jego odejście została wymuszona sytuacją w jakiej się oboje znaleźli. Nie robiła sobie wyrzutów, że powiedziała mu wszystko. Nie byłaby w stanie tego ukryć. Ta sprawa sprzed lat nie mogła ulec przedawnieniu. Chodziło przecież o jej matkę. Po wstrząsie, jaki Ewelina przeżyła, zmienił się jej stosunek do matki, tak jak już kilka razy zmieniał się w czasie, mimo że matka od dawna nie żyła. Tym razem Ewelina odkrywała ją jako kobietę, to, co jej