zwodził czytelnika celowo! Może z wyrachowaniem dozował wizualne efekty, wstrzymywał informacje dla spotęgowania wrażenia; ale może po prostu nie widział potrzeby dokładnego opisywania pokoju szlachcica, a niezbędne dane wprowadzał wtedy, gdy rekwizyty były na scenie potrzebne? Prawdopodobniejsza wydaje się ta druga koncepcja - że nie było w tym dozowaniu informacji żadnego ukrytego zamysłu; tym bardziej, że podobnie bywa w innych jego dramatach: wskazówki inscenizacyjne z reguły są rozrzucone w całym tekście, pobocznym i głównym. Ale przecież jako czytelnik dramatów i zagorzały bywalec teatrów Słowacki z pewnością zdawał sobie sprawę z różnic między poznaniem tekstu w teatrze i przez lekturę! Można zatem pozwolić