dziwię, że sama na to nie wpadłam. To chyba prawda, że istnieją prawdziwe pozory i fałszywe pozory. Prawdziwy pozór, to gdy się tak ubiorę, że faceci za mną się oglądają. Fałszywy pozór, to gdybym udawała, że jestem kimś, kim nigdy nie będę - aktorką, wampem, zdzirą. Jeśli w udawaniu zachowa się umiar, to pozór staje się prawdą. <br>Człowiek, który się sili na wesołość, jest trochę wesoły. Ktoś, kto się zmusza do uprzejmości, jest jakoś uprzejmy. Jeśli udaję, że jestem zła, to wreszcie wpadam w złość, sama nie wiem kiedy. A fałszywy pozór to wulgarna przesada. Dyskretnie umalowana dziewczyna jest sobą. Ale przesadnie