za słabo, a porównanie to dotyczy <br>problemu ascetyzmu. Budda krytykował bowiem zarówno hedonizm, jak <br>i nadmierne umartwianie się. 'Środkowa droga' buddyzmu musi być jednak <br>rozpatrywana także w kontekście konieczności przekroczenia dualizmu <br>epistemologicznego. <br>Masao Abe podkreśla, że 'środkowa droga' między hedonizmem a ascetyzmem <br>nie polega na średnim umartwianiu się ani na umiarkowanym <br>hedonizmie. Środkową drogą między skrajnymi przeciwieństwami jest <br>możliwość niewybierania żadnego z nich, a to jest możliwe jedynie w 'logice <br>paradoksu'. Każdy stan pośredni uznany za środek ma swoje przeciwieństwo <br>i dlatego nie oznacza przekroczenia dualizmu wykluczających się przeciwieństw. O tym, że 'środkową drogą' Buddy Śakyamuniego jest 'absolutnie <br>sprzeczna samotożsamość', świadczy