szerszego<br>systemu. W obrębie estetyki zapytujemy, czy istnieje homologia <br>uniwersalna wszelkiego rodzaju przedmiotów i zjawisk<br>przyrody. Inaczej, łagodniej: czy struktura jest tym, w czym tkwi<br>wszelkie piękno przyrody, ponieważ potrafimy zjawiska proestetyczne<br>strukturować jako piękne? Nie wdając się w spory teorii systemów czy<br>strukturalistów, możemy stwierdzić, iż z jednej strony umysł ludzki<br>posiada właśnie zdolność strukturowania według własnego, świadomego i<br>samoświadomego planu, z drugiej zaś - wszelkie struktury świadomie<br>konstruowane podążają za śladami struktur występujących w<br>rzeczywistości realnej; po trzecie zaś, można mówić o spontanicznej,<br>naturalnej tendencji umysłu ludzkiego do ujmowania rzeczywistości jako<br>ustrukturowanej, powiązanej w system systemów, czyli współzależnych<br>odrębnych całości