Śmierć z łaski - wyjaśnił.<br> - Ni mniej, ni więcej.<br> Śmierć z łaski.<br> Gnadentod... - szedł dalej zamyślony, posępny; powłócząc nogami.<br> I znowu powtórzył to słowo, jakby chciał je ponownie na jaw<br>wydobyć.<br> Nie śmiałem pytać go o nic.<br> Więc ze mną milczącym dreptał dalej zielonym korytarzem naszego<br>pawilonu, po którym snuli się umysłowo chorzy, tacy jak my.<br> Tacy sami.<br> &lt;page nr=160&gt;<br> Mniej więcej tacy sami.<br> W siakich takich pasiakach.<br> Mało kto się odzywał, więc słychać było przede wszystkim<br>uporczywy szelest stóp, szuranie kapci na śliskim linoleum.<br> Markiz ściskał mnie za łokieć, jakby lękał się, że porzucę go na<br>samym środku korytarza.<br> Nie wiedziałem, czy lęka