po prostu. Od samego początku zachowywała się nieco dwuznacznie i wszystko, co robiła, zdawało się podszyte żartem. Ale teraz Kiernacki jej uwierzył.<br>- Ja też. - Usiadł wygodniej. - Jakoś zniosę prawdę. Proszę strzelać. Co panią sprowadza?<br>- Chyba może nam pan pomóc.<br>- Nam?<br>- Szeroko ujmując - uśmiechnęła się - Wojsku Polskiemu. Na tym etapie wolałabym unikać szczegółów. W każdym razie musiałby pan wybrać się ze mną do Warszawy. Oczywiście załatwimy panu urlop albo zwolnienie lekarskie, tak że z pracą nie będzie kłopotów. I zarobi pan na tym. Nawet sporo.<br>- Ile to jest sporo?<br>- No... - zawahała się - myślę, że kilka tysięcy.<br>- Brutto?<br>Dopiero teraz doszukała się czegoś