w wieku dojrzałym - za artystów, poetów albo powieściopisarzy: lista rozciąga się od Nerona do Hitlera, Goebbelsa, Stalina i Mao Tse Tunga. Nieudany artysta albo grafoman ma w sobie jakby szczególnie obiecujące zadatki na krwawego despotę: obdarzony pełnią władzy, nie czyni ostatecznie nic innego poza stosowaniem swoich zasad estetycznych - na przykład upodobania do mechanicznej symetrii - do denerwująco nieuporządkowanej i bezkształtnej ludzkiej masy.<br> I wreszcie komplikacja trzecia: nawet jeśli mamy do czynienia z ustrojem demokratycznym i jeśli obdarzony w nim władzą "uznany ustawodawca" czy przywódca jest artystą czy pisarzem na tyle rozumnym, aby żywić szacunek dla nie dającej się wyrównać pod sznurek ludzkiej