żołnierze posterunku nieprzyjacielskiego i odprowadzili do namiotu wodza. Holofernes leżał na łożu za siatką chroniącą go przed komarami. Ubrany był w purpurę, mienił się od złotych ozdób, szmaragdów i innych szlachetnych kamieni. Judyta uklękła i schyliła swe czoło do samej ziemi, a on, ujęty jej urodą, spoglądał na nią z upodobaniem. Gdy otrząsnął się z wrażenia, zapytał łagodnym głosem, co ją sprowadza do niego.<br>- Jestem córką Hebrajczyka - odpowiedziała. - Uciekłam, gdyż przekonałam się, że miasto moje zostanie zburzone. Okazywało wam bowiem wzgardę i nie chciało poddać się dobrowolnie. Dlatego postanowiłam: pójdę do księcia Holofernesa i zdradzę mu tajemnicę, jak może je zdobyć