naszych ciałach... <br>...Dziwne wydaje mi się to pisanie do ciebie, tak bardzo jesteś we mnie. Jakże pisać do ciebie, skoro naprawdę nigdy nie jesteś na zewnątrz mnie?... <br>...Niczego nie umiem sobie wyobrazić z tego czasu, który przyjdzie. Niczego przewidzieć o tych dniach, które nas połączą. Jesteś tym, co nieznane i upragnione, jak krajobraz, w który trzeba wejść, aby go poznać, krajobraz z daleka obiecujący nigdy jeszcze nie doznane szczęście. Nie umiem sobie wyobrazić barwy tego czasu, który przyjdzie dla nas, który ma być i będzie dla nas. Czym? Milczeniem przed innymi, maską i obroną. Mówieniem do ciebie poprzez słowa skierowane do