w domu, musiała brać czynny udział w jego życiu i pracy... Zdarzało się czasem, że przyjaciele przebywający z nią razem szli na łódkę czy do lasu lub na konną przejażdżkę, a ona tkwiła na polu lub spisywała zboże ważone przy młocarni, żeby było wiadomo, ile jest w spichrzu i czy urodzaj był dobry. Skłamałaby, gdyby zaprzeczyła, że nie odczuwała czasem zazdrości. Ale rozumiała, że powinna pomagać rodzicom i godziła się z tym. W późniejszym życiu wiele razy musiała się godzić z rzeczami dużo bardziej przykrymi i ten trening świetnie ją zahartował. W każdym razie obowiązki nie odbierały radości życia i zdolności