stany, które następnie zużywam dla celów artystycznych.<br> ZABAWNISIA<br>Ale przecie nie jest pan artystą? To takie dziś pospolite. Wszyscy są dziś artystami.<br><br>&lt;page nr=68&gt;<br><br> FLORESTAN<br>Pogardzam sztuką, pani. Używam jej tak, jak używam wszelkich innych zabaw, którymi również pogardzam. Jedyną zabawką, którą nie pogardzam, jest kobieta.<br> KRÓL<br> gniewnie<br>Nie wytrzymam towarzystwa tego urwipołcia!<br> FLORESTAN<br> do Króla<br>Ciszej, stara marionetko!<br> Do Zabawnisi<br>Słucham. Co pani chciała powiedzieć?<br> ZABAWNISIA<br>Więc czymże pan jest w istocie? Zaczyna pan być niezmiernie tajemniczym.<br> Tatiana spogląda z uśmiechem na Florestana<br> FLORESTAN<br>Gdybym pani powiedział, jaki jest mój zawód, i tak nie uwierzyłaby pani. Wolę nie mówić. Na ile mogę