zwierza. Wsparty o ścianę zajazdu, po chłopsku przykucnął urzędnik, Hindus, okrywszy się kocem, łyse ciemię lśniło w ulewie księżyca.<br>- Pilno panu utracić siebie, zagubić się we śnie? - przytrzymywał Tereya. - Niech pan usiądzie na kamieniu. Porozmawiamy chwilę. Co za wspaniała noc. Pani już usnęła na pewno.<br>Przed Istvanem nagle odsłoniło się urzekające piękno nocnej godziny. Przeniknęło go wzruszenie, jakby ostrzegawczy żal: syć się, chłoń pełnię nad Indiami, może już ostatni raz oglądasz taką noc w górach Ghatu... Wzruszenie dławiło jak w chwili pożegnania. Jakże bardzo pragnął wywołać Margit, niech z nim dzieli milczenie w zmiennym blasku pełni.<br>- Przyjechałem tu, żeby zwalczać największą