marzenia przestają być mitem. Bo zniszczenie posiada swój groźny i urzekający patos. Kiedy w ocalonym i obojętnym mi mieście cudzoziemskim ujrzałem niespodziewanie fotografię ze Starego Miasta, z trawą, co już porasta gruzy, z latarnią &lt;name type="person"&gt;Or-Ota&lt;/&gt; uczepioną kamiennej skarpy wypalonego domostwa, przez gardło przeszedł skurcz. Nie żalu. Jakiejś zdradliwej i urzekającej wielkości, kiedy taka &lt;orig&gt;latarania&lt;/&gt; widnieje za szybą normalnej ulicy normalnie oświetlonego obcego miasta.<br>Dla ludzi w moim wieku jest w tym skurczu porównanie. Pomiędzy ofiarą jednych narodów i miast a przypadkowym szczęściem drugich.<br>"Kochamy już to miasto, którego jeszcze nie ma, kochamy miasto, które przestało istnieć. To wszystko, co się