Kowalski - szepnęłam do Jadwigi. <br>- Nie myśl już o tym.<br>- Ale to są piękne wspomnienia - zaprotestowałam. - Lepiej przeżyć prawdziwą miłość i potem płakać, niż trwać w zobojętnieniu aż do śmierci.<br>Jadwiga kiwnęła głową. <br>- Jego ciało nie miało dla mnie tajemnic - mówiłam. - A jednocześnie na każdym spotkaniu potrafił wymyślić coś nowego.<br>Przyjaciółka uścisnęła mi dłoń na pocieszenie. Po chwili słyszałam już tylko jej równy, spokojny oddech. Zasnęła.<br>Od czterech miesięcy mam nadzieję, że Jadwiga w końcu zrobi coś więcej niż tylko przytulenie się, siostrzany pocałunek, czy uścisk dłoni. Na pewno nie kochałam już Roberta, to zostało we mnie jedynie jako piękne wspomnienie.<br>Wisienka