Maryla patrzy na swoje dzieło z żałosną dumą.<br>- Zdążyliśmy - uśmiecha się do pacjenta, do Geni, do siebie.<br>Zdążyła na ostatni termin.<br>Zebranie właśnie się skończyło i adiunkt za chwilę wejdzie do hallu.<br>Jeszcze minuta - i adiunkt wchodzi wprost naprzeciw dwu parom kobiecych oczu.<br>Franker jest krótko widzem.<br>Ale oczy i uśmiech Ady dostrzegłby z wielkiej nawet odległości, bez zmrużenia powiek.<br>Chwila wahania - i rusza w jej stronę. Chybia.<br>Oto zastępuje mu nagle drogę obca, piękna kobieta.<br>Adiunkt - podobnie jak Dobieski - nie poznaje dziś Małgorzaty.<br>- Pan mnie nie poznaje, panie adiunkcie? Franker p rzyjmuje podaną dłoń.<br>- Jestem narzeczoną Grzegorza Twardowskiego. I muszę